روششناسي مطالعات انقلاب؛ با تأكيد بر انقلاب اسلامي ايران
نویسنده: دكتر محمدرضا طالبان
وقوع انقلاب در جوامع، يكي از پديدههاي مورد علاقه و توجه انديشمندان و متفكران حوزههاي مختلف علوم انساني، به ويژه علوم اجتماعي و سياسي است. تلاش براي بررسي علمي انقلابها، موجب شكلگيري نظريات و روشهاي پژوهشي متعددي جهت مطالعه و بررسي اين پديده شده است.
كتاب روششناسي مطالعات انقلاب؛ با تأكيد بر انقلاب اسلامي ايران، توسط دكتر محمدرضا طالبان تأليف شده و در دومين جشنواره بينالمللي فارابي (سال 1387) به عنوان اثر برتر انتخاب شده است. در فصل اول اين كتاب، نويسنده با ذكر يك مقدمه به ارائه تعاريف مختلف از انقلاب پرداخته و با بيان اين موضوع كه انقلاب توسط متفكرين و انديشمندان به اشكال مختلفي تعريف شده است، بستري فراهم ميكند تا مخاطب دلايل تنوع و تعدد موجود در روششناسي مطالعات انقلاب را درك نمايد و در ادامهي بحث به وجود تنوع و تضارب آراء در بين دانشمندان علوم اجتماعي كه روششناسي تحقيقات اجتماعي را در طول تاريخ تحت تأثير قرار داده است، ميپردازد. فصل اول با معرفي ساختار كتاب به پايان ميرسد و بدين ترتيب مخاطب آماده ميشود تا فصلهاي بعدي كتاب را مورد مطالعه قرار دهد.
فصلهاي دوم تا چهارم كتاب به مطالعات كمي، كيفي و درونموردي انقلاب پرداختهاند و در فصل پنجم رويكرد تلفيقي و استراتژيهاي مرتبط با آن ارئه شده و مورد نقد و بررسي قرار گرفتهاند. مؤلف در فصل ششم كتاب، تلاش كرده است تا انقلاب اسلامي ايران را در پرتو مطالعات تطبيقي كمّي، كيفي و موردي مورد بررسي قرار دهد. فصل آخر كتاب به جمعبندي، مرور و نتيجهگيري از مطالب اختصاص يافته است. اين كتاب در 282 صفحه توسط پژوهشكده امام خميني و انقلاب اسلامي، در سال 1388 منتشر شده است.